«Հայաստանի ինքնիշխանություն» ձևակերպումը իշխանությունը դարձնում է իր նոր բրենդը, ինչը «Արցախը Հայաստան է և վերջ»-ի նման բերելու է նոր աղետի։ Սրան պետք է շատ լուրջ վերաբերվել, որովհետև դա գալիք աղետի արդարացման նարատիվն է։
Հետևում ես 2018թ․ ստի և կեղծիքի ճանապարհով իշխանությունը զավթածների գործունեությանը ու մտածում, թե որքան բարձր կարգի մասնագետներ են աշխատել և հավաքագրել ապագա «հեղափոխականներին»։
Պաշտոն տալը, պաշտոնի «փեշքեշ»-նվիրատվությունը, առավել ևս, պաշտոն շռայլելը յուրովի «լավություն» է: Այն պաշտոն ստացողին, լինի արժանի, թե անարժան՝ «առաջ բռթելու», աճեցնելու, կայացնելու լավագույն պատրվակն է:
Ռուս խաղապահների և, ընդհանրապես, հայ-ռուսական դաշնակցային հարաբերությունների դեմ խոսողները, Բերձորի բլոկադայի մեջ ռուս կոնտինգենտին մեղադրողները, և հակառակ ճամբարի կողմից տարվող հայ-ռուսական եղբայրության դիսկուրսն իրականում կեղծ է։
Քննարկումներ, բավականին հաջող, նաև անհաջող կատակներ՝ հրաժարականների, հրաժարական տվածներին նոր նշանակումների, այդ թվում նոր՝ խեղկատակների նշանակումների առիթներով։
Մեր ներկա կյանքում ամենից շատ արծարծվող հարցերից մեկն այն է, թե ուժային աշխարհում և ուրիշների շահ-ուժային դաշտում մենք ինչքանո՞վ կարող ենք ազդել մեր ճակատագրի ու մեզ հետ կատարվող ամեն ինչի վրա...